بررسی ارزش تشخیصی اولتراسونوگرافی با استفاده از دو شاخص سطح مقطع عصب مدین و شاخص عصب/تونل در بیماران مبتلا به سندرم کانال کارپ

سابقه و هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی ارزش تشخیصی اولتراسونوگرافی عصب مدین با استفاده از شاخص های عصب/تونل و سطح مقطع عصب مدین و مقایسه آن با تست هدایت عصب عضله (nerve conduction study, ncs) در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ (carpal tunnel syndrome, cts) طراحی گردید. مواد و روش ها: هفتاد و یک مچ دارای علائم کلینیکیcts و پنجاه و پنج مچ سالم به عنوان گروه کنترل در مطالعه شرکت کردند. سطح مقطع عرضی (cross sectional area, csa) عصب مدین و کانال مچ در ابتدا و انتهای کانال مچ دست با استفاده از اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. شاخص عصب/تونل در ابتدا و انتهای مچ دست با محاسبه نسبت csa عصب مدین به csa کانال مچ محاسبه شد. یافته ها:میانگین شاخص عصب/تونل ابتدا و انتهای کانال مچ به میزان معنی داری در بین افراد مبتلا به cts و سالم تفاوت داشت (001/0>p). مطالعه نشان داد که بین دو شاخص عصب/تونل ابتدایی و انتهای کانال مچ و هم چنین بین دو شاخص سطح مقطع عصب مدیان و شاخص عصب/تونل در تشخیصcts تفاوت معنی داری وجود ندارد. نقاط برش تعیین شده شاخص عصب/تونل ابتدای کانال برای موارد خفیف، متوسط و شدیدcts به ترتیب34/6، 36/6 و 76/6 با حساسیت تشخیصی 4/47، 7/75 و 7/85% و برای شاخص عصب/تونل انتهای کانال به ترتیب 58/6، 58/6 و 61/7 با حساسیت تشخیصی 4/47، 6/67 و 6/78% به دست آمد.  نتیجه گیری:نتایجنشان داد که تکنیک شاخص عصب/تونل با استفاده از اولتراسونوگرافی به دلیل حساسیت و ویژگی پایینی در تشخیص موارد خفیفcts جای گزین خوبی برای روش الکترودیاگنوستیک نمی باشد. هم چنین مطالعه ما نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری بین دو شاخص اولتراسونوگرافی عصب/تونل و سطح مقطع عصب مدین در تشخیصcts وجود ندارد